چگونه واریکوسل را درمان کنیم

اغلب بیماران مراجعه کننده با واریکوسل یک طرفه بدون علامت می باشند. درد مبهم ناشی از واریکوسل علامت ناشایعی است که فقط در ۲ تا ۱۰ درصد بیماران مشاهده می شود.

در گذشته واریکوسل، به عنوان یک بیماری پیشرونده معرفی شده بود ولی در بعضی مطالعات اخیر در سال ۲۰۰۹ نشان داده شد که بین گذشت زمان و بدتر شدن کیفیت اسپرم بیماران ارتباطی وجود ندارد. با توجه به شیوع حدود ۱۵ درصدی واریکوسل در زمان بلوغ و میزان ۸۵ درصد باروری در بالغین مبتلا به واریکوسل، می توان نتیجه گیری کرد که تحت نظر گرفتن این بیماران یک انتخاب معقول در برخورد با اغلب موارد واریکوسل در سنین نوجوانی می باشد.

علائم واریکوسل

بیمار ممکن است با شکایت بزرگی، یا عدم تقارن بیضه‌ها، یا درد بیضه، و یا پس از ازدواج، با ناباروری مراجعه کند. ولی شایعترین فرم آن، بدون علامت، و بطور اتفاقی، حین معاینه، متوجه آن می‌گردند. درمعاینه، بزرگی و تورم عروق بیضه، بخصوص در سمت چپ مشهود است و درحالت ایستاده، و یا افزایش فشار شکمی ‌تشدید می‌یابد و در حالت خوابیده از بین می‌رود (درصورتیکه تورم عروق درحالت خوابیده از بین نرفت، بایستی به نوع ثانویه آن شک کرد.)

علت واریکوسل

بیضه‌ها از طریق اتصال به طناب منوی در جای خود نگه داشته شده‌اند. طناب نگهدارنده هر بیضه، همچنین حامل سیاهرگ‌ها، سرخرگ‌ها و اعصاب متعلق به هر غده بیضه می‌باشد. در سیاهرگ‌های سالم در داخل کیسه بیضه، یک سری دریچه‌های یک طرفه وجود دارد که خون را از داخل بیضه به کیسه بیضه می‌برند و از آنجا آن را به طرف قلب بر می‌گردانند. گاهی اوقات خون به راحتی در داخل این سیاهرگ‌ها حرکت نمی‌کند و در آنجا انباشته شده و باعث بزرگ شدن سیاهرگ می‌شود.

اصولاً هیچ عامل خطر شناخته شده‌ای برای تشکیل واریکوسل وجود ندارد و علت دقیق به وجود آمدن آن نیز ناشناخته است. واریکوسل به آرامی و در طی یک دوره زمانی طولانی تشکیل می‌شود. اغلب مردانی که به این عارضه دچار می‌شوند در سنین ۱۵ تا ۲۵ سال هستند.

تشخیص واریکوسل

واریکوسل معمولا با معاینه ی بالینی تشخیص داده می شود. معاینه بایستی در یک اتاق گرم انجام گیرد. معاینه هم در حالت عادی و هم در حال انجام مانور زورزدن توسط بیمار انجام می شود. در ضمن حین معاینه، بیضه ها بایستی از لحاظ اندازه و قوام نیز ارزیابی شوند.

برای تعیین اندازه ی بیضه از روش های مختلفی مثل خط کش و یا سونوگرافی استفاده می شود. دقیق ترین روش اندازه گیری استفاده از سونوگرافی است. از مزایای دیگر سونوگرافی تشخیص توده های احتمالی بیضه است و همچنین می تواند موارد ناشایع واریکوسل داخل بیضه ای را که در کمتر از ۲ درصد بیماران رخ می دهد به دقت نشان دهد.

در صورت امکان بایستی از بیمار آزمایش منی انجام شود زیرا این آزمایش معرف مناسبی برای عملکرد بیضه در بالغین می باشد ولی باید در نظر داشت که انجام این آزمایش در نوجوانان و دوره ی بلوغ یعنی در سن ۱۲ تا ۱۸ سالگی به دلیل ملاحظات اخلاقی از محدودیت هایی برخوردار است. بعلاوه پارامترهای منی در این سن ممکن است با بالغین تفاوت هایی داشته باشدکه ناشی از عدم تکامل جنسی کامل این گروه سنی است.

بنابراین اغلب پزشکان از انجام آزمایش منی در این گروه سنی از بیماران صرف نظر می کنند. از دیگر آزمایش ها می توان به اندازه گیری هورمون FSH اشاره کرد ولی این تست با پارامترهای غیر طبیعی در مایع منی و یا میزان باروری افراد ارتباط مشخصی نداشته و در نتیجه امروزه از این تست به عنوان معیاری در درمان جراحی واریکوسل استفاده نمی شود.

روش سونوگرافی رنگی داپلر قادر به تشخیص موارد خفیف که درمعاینه ی بیمار قابل تشخیص نیست می باشد. به این نوع واریکوسل اصطلاحا واریکوسل تحت بالینی یا Subclinical می گویند. از آنجایی که واریکوسل Subclinical در ۶۰ درصد بیماران مراجعه کننده به کلینیک های ناباروری و همچنین در حدود ۴۰ درصد مردان بارور وجود دارد لذا اهمیت بالینی این تشخیص تا حد زیادی زیر سوال می باشد.

نکاتی در مورد درمان واریکوسل

در حال حاضر مواردی که توصیه به درمان واریکوسل به روش جراحی می شود شامل موارد زیر است:

۱) عقیمی در زمینه ی واریکوسل تایید شده با آزمایش منی

۲) کاهش قابل توجه رشد بیضه ی مبتلا به واریکوسل

۳) کاهش رشد هر دو بیضه

۴) درد مرتبط با واریکوسل(در اینگونه موارد بهبودی درد در ۷۰ تا ۹۰ درصد موارد پس از جراحی اتفاق می افتد).

۵) غیر طبیعی بودن آزمایش اسپرم ( فقط در بیماران بالای ۱۸ سال)

روش انتخابی برای جراحی واریکوسل بر اساس تجربه و ترجیح جراح و همچنین میزان عوارض تعیین می شود. میزان موفقیت جراحی معمولا بر اساس میزان عود واریکوسل و احتمال بروز هیدروسل سنجیده می شود. زمان دقیقی برای بروز عوارض فوق الذکر تعیین نشده است ولی میانگین زمان لازم برای بروز هیدروسل بعد ازجراحی واریکوسل بین ۶ ماه تا ۲ سال در نظر گرفته می شود. اگر چه بسیاری از موارد هیدروسل با گذشت زمان بهبود خودبخودی می یابند ولی در حدود نیمی از موارد نیاز به اقدام جراحی جهت درمان هیدروسل وجود دارد.

یکی از روش های جراحی واریکوسل که در آن میزان عود و دیگر عوارض مانند هیدروسل نسبت به دیگر روش های جراحی خیلی کم تر می باشد جراحی با استفاده از میکروسکوپ و به عبارتی دیگر میکروسرجری است.

مراقبت پیش و پس از عمل واریکوسل

پس از تصمیم گیری برای عمل و انجام آزمایشات روتین خون و بررسی اسپرم موهای ناحیه عمل شب قبل یا صبح عمل تراشیده می شوند. ازساعت ۱۲ شب قبل از عمل بیمار دیگر چیزی نمی خورد. عمل با بیهوشی عمومی یا بیحسی از کمر(نخاعی) بسته به شرایط بیمار و صلاحدید متخصص بیهوشی انجام می گردد.

مدت زمان عمل بستگی به فاکتورهای گوناگون دارد و متوسط ۳۰ تا ۴۰ دقیقه می باشد. بیمار همان روز یا فردا صبح مرخص میشود و به مدت حداقل ۷تا ۱۴ روز استراحت پزشکی خواهد داشت. بهتر است نزدیکی از روز هفتم به بعدانجام گردد.

عوارض عمل واریکوسل

عوارض کوتاه مدت پس از عمل شامل: درد یا عفونت زخم یا خونریزی یا خونمردگی اطراف ناحیه عمل و … می باشد. در برخی موارد ممکن است درد خفیفی برای مدتی باقی بماند یا بی حسی اطراف ناحیه عمل یا پوست کیسه بیضه ایجاد شود.

عوارض بلندمدت: عود واریکوسل / هیدروسل(جمع شدن مایع اطراف بیضه) / کوچک شدن بیضه(کمتر از ۱%).